Sprężarki na wakacjach

Niektórzy już byli, inni są, a jeszcze inni dopiero planują swoje wakacje. Jedną z największych przygód jakie możemy wtedy przeżyć jest podziwianie podwodnego świata. Przed tym niesamowitym doświadczeniem warto jest poświęcić kilka chwil i zastanowić się nad czymś tak oczywistym jak oddychanie. Pod powierzchnią wody radykalnie zmienia się nasze podejście do życia i wydawałoby się do jednej z najprostszych i bezwiednie wykonywanych czynności życiowych człowieka.

Na początek odrobinę teorii.
Sprężone powietrze jest powszechnie stosowane w nurkowaniu jako gaz oddechowy. Jest to najczęściej używana mieszanina gazów ze względu na jej dostępność, opłacalność i stosunkowo niski poziom złożoności. Oto kilka kluczowych punktów dotyczących sprężonego powietrza w nurkowaniu:

1. Skład: Sprężone powietrze używane w nurkowaniu składa się zazwyczaj z około 21% tlenu i 79% azotu, co jest podobne do składu atmosfery ziemskiej na poziomie morza. Mieszanina ta jest często określana jako „powietrze” lub „normalne powietrze”.
2. Gaz oddechowy: Płetwonurkowie oddychają sprężonym powietrzem ze swoich butli przez zawór lub regulator. Reduktor zmniejsza wysokie ciśnienie powietrza ze zbiornika do poziomu odpowiedniego do oddychania.
3. Narkoza azotowa: Azot jest gazem obojętnym, który może powodować stan znany jako narkoza azotowa, określany również jako „zachwyt głębin” lub „efekt martini”. Na głębokości powyżej 30 metrów (100 stóp) zwiększone ciśnienie parcjalne azotu może prowadzić do objawów podobnych do upojenia alkoholowego, w tym zaburzeń osądu i podejmowania decyzji. Narkozę azotową można opanować nurkując w bezpiecznych granicach głębokości lub stosując alternatywne mieszanki gazowe, takie jak wzbogacony nitroks lub trimiks.
4. Maksymalna głębokość operacyjna: Maksymalna głębokość operacyjna dla nurkowania rekreacyjnego z użyciem sprężonego powietrza jest zazwyczaj ograniczona do 40 metrów (130 stóp). Powyżej tej głębokości ryzyko związane z narkozą azotową, toksycznością tlenu i chorobą dekompresyjną staje się znaczące i wymagane jest specjalistyczne szkolenie i sprzęt.
5. Choroba dekompresyjna: Podczas nurkowania azot ze sprężonego powietrza rozpuszcza się w tkankach ciała. Podczas wynurzania nurkowie muszą uwolnić ten rozpuszczony azot poprzez kontrolowany proces dekompresji, aby uniknąć choroby dekompresyjnej, znanej również jako „zakręty”. Choroba dekompresyjna może wystąpić, jeśli nurek wynurza się zbyt szybko lub pozostaje na głębokości zbyt długo.
6. Względy bezpieczeństwa: Bezpieczne korzystanie ze sprężonego powietrza w nurkowaniu wymaga odpowiedniego przeszkolenia, przestrzegania tabel nurkowania lub algorytmów komputera nurkowego oraz przestrzegania ustalonych procedur nurkowania. Niezbędne jest monitorowanie ciśnienia w butli, czasu nurkowania i limitów głębokości, aby zapewnić bezpieczne i przyjemne nurkowanie.

Warto zauważyć, że istnieją inne mieszaniny gazów używane w nurkowaniu, takie jak wzbogacony nitroks (wyższa zawartość tlenu) i trimiks (mieszanina tlenu, azotu i helu). Te mieszanki gazów są zwykle używane do specjalistycznych nurkowań, takich jak wydłużanie czasów dennych lub zmniejszanie skutków narkozy azotowej na większych głębokościach.

Raz na wozie, raz pod wodą

Szybkość, z jaką płetwonurek zużywa sprężone powietrze może się różnić w zależności od kilku czynników. Oto kilka czynników, które mogą wpływać na szybkość zużycia:

1. Sprawność fizyczna: Poziom sprawności fizycznej nurka odgrywa rolę w zużyciu powietrza. Ogólnie rzecz biorąc, sprawny i doświadczony nurek będzie zużywał powietrze bardziej efektywnie w porównaniu do kogoś, kto jest mniej sprawny lub nowy w nurkowaniu.
2. Głębokość: Głębokość nurkowania może mieć wpływ na zużycie powietrza. Wraz ze wzrostem głębokości wzrasta również ciśnienie otoczenia, co prowadzi do większego zużycia powietrza. Wynika to przede wszystkim ze zwiększonej gęstości gazu oddechowego i wymaganej większej pracy oddechowej.
3. Obciążenie pracą: Poziom wysiłku fizycznego podczas nurkowania wpływa na zużycie powietrza. Czynności takie jak pływanie pod prąd, noszenie ciężkiego sprzętu lub wykonywanie zadań wymagających energii mogą zwiększyć zużycie powietrza.
4. Technika oddychania: Prawidłowa technika oddychania jest ważna podczas nurkowania. Powolne, głębokie i zrelaksowane oddechy mogą pomóc w oszczędzaniu powietrza, podczas gdy szybkie, płytkie oddechy mogą zwiększyć jego zużycie.
5. Kontrola pływalności: Utrzymanie dobrej kontroli pływalności jest kluczowe dla efektywnego zużycia powietrza. Odpowiednie wyważenie, trym i regulacja pływalności pomagają zmniejszyć wysiłek wymagany do poruszania się w wodzie, co prowadzi do mniejszego zużycia powietrza.
6. Wydajność sprzętu: Konstrukcja i stan sprzętu do nurkowania mogą również wpływać na zużycie powietrza. Dobrze utrzymany i odpowiednio wyregulowany sprzęt zapewnia płynny przepływ powietrza i zmniejsza wysiłek związany z oddychaniem, prowadząc do bardziej wydajnego zużycia powietrza.

Trudno jest podać konkretne wskaźniki zużycia powietrza, ponieważ mogą się one znacznie różnić w zależności od osoby i warunków nurkowania. Jako ogólne wytyczne, nurkowie rekreacyjni korzystający ze standardowych aluminiowych butli o pojemności 80 stóp sześciennych (11,1 litra) często dążą do średniego zużycia powietrza na poziomie około 0,4 do 0,6 stopy sześciennej na minutę (11-17 litrów na minutę) podczas spokojnego nurkowania na głębokości od 30 do 60 stóp (9 do 18 metrów). Może się to jednak różnić w zależności od czynników wymienionych powyżej.

Ważne jest, aby nurkowie śledzili zużycie powietrza podczas nurkowania, aby upewnić się, że mają wystarczające rezerwy powietrza do bezpiecznego wynurzenia i wszelkich potencjalnych sytuacji awaryjnych. Regularne monitorowanie ciśnienia powietrza i korzystanie z komputerów nurkowych lub tabel do obliczania bezpiecznych czasów nurkowania i obowiązków dekompresyjnych to kluczowe aspekty bezpiecznych praktyk nurkowych.

Trochę techniki i się człowiek gubi

1. pierwszy stopień
2. drugi stopień
3. octopus
4. manometr
5. podłączenie do BCD (Buoyancy Control Device, Jacket, Wing) – urządzenie do kontroli pływalności popularnie zwane też kamizelką

Automaty oddechowe są podstawowym sprzętem używanym przez nurków do oddychania pod wodą. Umożliwiają one nurkom dostęp i regulację sprężonego powietrza z butli do nurkowania w celu oddychania. Oto kilka kluczowych punktów dotyczących automatów oddechowych:

I stopień
Regulator pierwszego stopnia: Regulator pierwszego stopnia jest podłączony do butli nurkowej i redukuje powietrze pod wysokim ciśnieniem do ciśnienia pośredniego, zazwyczaj około 140 do 150 psi (9,5 do 10,3 bara). Dostarcza to ciśnienie pośrednie do regulatora ciśnienia drugiego stopnia za pośrednictwem jednego lub wielu węży.

II stopień
Regulator drugiego stopnia: Regulator drugiego stopnia jest częścią systemu, którą nurkowie wkładają do ust, aby oddychać. Redukuje on ciśnienie pośrednie powietrza do ciśnienia otoczenia, umożliwiając nurkowi komfortowy wdech. Regulator drugiego stopnia zawiera ustnik, membranę lub mechanizm zaworu oraz zawór wydechowy do uwalniania wydychanego powietrza.

Octopus
Regulator octopus: Regulator octopus to dodatkowy regulator drugiego stopnia, który jest noszony przez nurków jako zapasowy. Zazwyczaj jest on przymocowany do dłuższego węża niż podstawowy regulator drugiego stopnia i jest łatwo dostępny w nagłych wypadkach. Regulator octopus umożliwia innemu nurkowi dzielenie się powietrzem z nurkiem w potrzebie.

Manometr
W nurkowaniu odnosi się do manometru, który jest zwykle zintegrowany z konsolą do nurkowania lub podłączony bezpośrednio do automatu pierwszego stopnia konfiguracji do nurkowania. Manometr dostarcza nurkom ważnych informacji o poziomie ciśnienia gazu pozostającego w butli.

BCD
BCD to skrót od Buoyancy Control Device, który jest niezbędnym elementem wyposażenia używanego podczas nurkowania. BCD jest noszony przez nurków, aby pomóc im kontrolować pływalność i utrzymać pożądaną głębokość pod wodą.

Pony (mniejsza żółta butla)
Alternatywne źródło powietrza: Oprócz regulatora octopus, niektórzy nurkowie mogą również nosić ze sobą alternatywne źródło powietrza, takie jak zapasowa butla z powietrzem lub ‘’pony’’, jako zapasową opcję oddychania w przypadku awarii podstawowego źródła powietrza.

Nadciśnieniowy zawór bezpieczeństwa (OPV): Wiele nowoczesnych automatów oddechowych jest wyposażonych w nadciśnieniowy zawór bezpieczeństwa (OPV) na pierwszym stopniu. Zawór OPV automatycznie uwalnia nadciśnienie, jeśli przekroczy ono określony poziom, zapewniając, że elementy znajdujące się za nim nie są narażone na niebezpieczne ciśnienie.

Konserwacja i serwisowanie: Regularna konserwacja i serwisowanie automatów oddechowych są niezbędne dla ich prawidłowego działania i bezpieczeństwa nurków. Producenci zazwyczaj zalecają serwisowanie automatów co roku lub po określonej liczbie nurkowań, w zależności od sposobu użytkowania. Serwisowanie obejmuje demontaż, kontrolę, czyszczenie, wymianę zużytych części i regulację w razie potrzeby.

Sprężarki. Wysokie ciśnienie do butli.

Sprężarki powietrza używane do nurkowania są specjalnie zaprojektowane do napełniania butli sprężonym powietrzem. Sprężarki te są często nazywane „sprężarkami do nurkowania” lub „sprężarkami do nurkowania”. Oto kilka kluczowych punktów dotyczących sprężarek powietrza do nurkowania:

1. Przeznaczenie: Podstawowym przeznaczeniem sprężarki powietrza do nurkowania jest sprężanie powietrza atmosferycznego i dostarczanie go pod wysokim ciśnieniem do napełniania zbiorników nurkowych. Sprężone powietrze w zbiornikach jest następnie wykorzystywane przez nurków do oddychania pod wodą.
2. Wysokie ciśnienie wyjściowe: Sprężarki do nurkowania są w stanie dostarczać powietrze pod ciśnieniem wynoszącym zazwyczaj od 3000 do 4500 funtów na cal kwadratowy (psi) lub od 200 do 300 barów. Wysokie ciśnienie wyjściowe pozwala na napełnienie butli do nurkowania do znamionowego ciśnienia roboczego, zwykle około 3000 psi (200 barów).
3. Filtracja i osuszanie: Sprężarki do nurkowania zawierają różne systemy filtracji i osuszania, aby zapewnić jakość i bezpieczeństwo sprężonego powietrza. Zazwyczaj obejmują one filtry usuwające zanieczyszczenia, takie jak wilgoć, olej, cząsteczki i zapachy, zanim powietrze dotrze do zbiornika. Pomaga to zapobiec potencjalnemu uszkodzeniu zbiornika i zapewnia nurkom czyste powietrze do oddychania.
4. System chłodzenia: Ciągła praca sprężarki do nurkowania generuje ciepło, więc sprężarki te często mają systemy chłodzenia w celu utrzymania odpowiedniej temperatury roboczej. Typowe metody chłodzenia obejmują systemy chłodzone powietrzem lub wodą, w zależności od modelu i konstrukcji sprężarki.
5. Zasilanie elektryczne lub benzynowe: Sprężarki do nurkowania mogą być zasilane energią elektryczną lub silnikami benzynowymi. Sprężarki elektryczne są powszechnie stosowane w centrach nurkowych lub miejscach z dostępem do zasilania elektrycznego. Kompresory zasilane benzyną są bardziej przenośne i często używane w odległych miejscach nurkowych lub na liveaboardach, gdzie energia elektryczna może nie być łatwo dostępna.
6. Funkcje bezpieczeństwa: Sprężarki do nurkowania są wyposażone w funkcje bezpieczeństwa chroniące przed nadciśnieniem i przegrzaniem. Zazwyczaj obejmują one zawory bezpieczeństwa, automatyczne systemy odcinające i monitorowanie temperatury, aby zapobiec potencjalnym zagrożeniom.
7. Konserwacja i serwis: Jak każdy sprzęt mechaniczny, sprężarki do nurkowania wymagają regularnej konserwacji i serwisowania, aby zapewnić ich optymalną wydajność i długowieczność. Rutynowa konserwacja może obejmować wymianę filtrów, smarowanie części, sprawdzanie pasków i węży oraz okresowe kontrole pod kątem zużycia lub wycieków.

Ważne jest, aby pamiętać, że sprężarki do nurkowania są specjalistycznym sprzętem. Odpowiednie przeszkolenie i wiedza są niezbędne do bezpiecznej obsługi i konserwacji tych sprężarek. Ważne jest również przestrzeganie wytycznych dotyczących bezpieczeństwa, standardów branżowych i lokalnych przepisów podczas korzystania ze sprężarek powietrza do nurkowania.