Komory normobaryczne – zdrowe ciśnienie.
Normobaria – termin medyczny oznaczający ciśnienie atmosferyczne, które przyjmuje wartości między hiperbarią, a hipobarią.
Nazwa normobaria jest również stosowana jako określenie atmosfery stosowanej w komorach ciśnieniowych. Twórca takiej techniki (normobarii), Jan Pokrywka, twierdzi, że zachowuje ona korzyści płynące ze stosowania tlenoterapii hiperbarycznej, dzięki podobnie podniesionemu ciśnieniu atmosferycznemu oraz zwiększonej zawartości tlenu. Komory normobaryczne funkcjonują w wielu miejscach w Polsce. Zwykle w komorach tego typu panują warunki: 1500 hPa, stężenia przeliczeniowe 35-40% O₂, 1-3% CO₂ oraz 0,5% wodoru. Parametry te są zbliżone do „mild hyperbaric oxygen therapy”, która jest uznawana za łagodniejszą i bezpieczniejszą formę tlenoterapii.
Mechanizm działania
Przebywanie w środowisku o wyższym stężeniu tlenu prowadzi do zwiększenia poziomu utlenowania krwi, a zwiększenie ilości dwutlenku węgla wykorzystuje efekt Bohra w celu zmniejszenia powinowactwa hemoglobiny do tlenu, ułatwiając jego dostarczanie do komórek. Większa ilość wodoru cząsteczkowego wykorzystuje jego właściwości antyoksydacyjne w celu neutralizacji wolnych rodników hydroksylowych i zmniejszania stanów zapalnych.
Tego typu warunki tworzy się w specjalnie konstruowanych w tym celu komorach (kapsułach). Ich najważniejszym elementem jest zbiornik, który dzieli się na śluzę i komorę właściwą. W tej pierwszej dochodzi do łagodnej zmiany ciśnienia (kompresji lub dekompresji). Śluza pełni funkcję przedsionka, w którym organizm przystosowuje się do specyficznych warunków specyficznych dla normobarii. Sama tlenoterapia odbywa się w komorze właściwej, niewiele różniącej się od tradycyjnego mieszkania. Warunki w komorze normobarycznej zadaje się z poziomu śluzy za pomocą panelu zintegrowanego z zaawansowaną automatyką.
Wpływ na organizm człowieka
Podwyższone ciśnienie atmosferyczne i/lub zwiększone stężenie tlenu może zwiększać zawartość tlenu, zwłaszcza tego rozpuszczonego w osoczu krwi. Ekspozycja na łagodny tlen hiperbaryczny o stężeniu 1250–1500 hPa oraz zawartością tlenu 35–40% może być pomocna w chorobach związanymi ze stylem życia (nadciśnienie czy cukrzyca typu 2), większość badań jest wykonywana na organizmach modelowych.
W małym, pilotażowym, jednogrupowym badaniu u przebywających w normobarycznej atmosferze ze zwiększonym udziałem tlenu stwierdzono statystycznie istotne różnice pomiędzy wartościami części z mierzonych funkcji poznawczych (przetwarzanie informacji wizualnych, funkcjonowanie uwagi, epizodyczna pamięć werbalna), a także wszystkich tych funkcji – razem.
Komora normobaryczna (nazywana też urządzeniem normobarycznym, kapsułą normobaryczną lub po prostu normobarią) to specjalistyczna konstrukcja, wewnątrz której panują specyficzne warunki atmosferyczne o ściśle określonych parametrach. W środku hermetycznie zamkniętego pomieszczenia występuje podwyższone ciśnienie oraz zwiększona zawartość tlenu w powietrzu. Komorę tworzą przede wszystkim zbiornik, aparatura kontrolno-pomiarowa oraz automatyka.
Komora normobaryczna – działanie
Jak zostało już wspomniane – komorę normobaryczną tworzą przede wszystkim zbiornik, zawansowana technologicznie aparatura oraz odpowiednio zaprojektowana automatyka. Pierwszy z wymienionych elementów dzieli się na dwie części: śluzę oraz tzw. komorę właściwą (docelową). Ta ostatnia jest kilkukrotnie większa od śluzy, która pełnie rolę przedsionka, w jakim dochodzi do łagodnej zmiany ciśnienia (kompresji bądź dekompresji). Osoba wchodząca do komory musi bowiem na wstępie zaadaptować się do specyficznych warunków, jakie będą panować w docelowej części zbiornika. W śluzie w ciągu kilku minut podwyższone zostaje ciśnienie oraz zawartość tlenu w powietrzu. Podczas kompresji użytkownik może odczuwać niewielki dyskomfort, np. w postaci bólu ucha. To uczucie podobne do tego, jakie towarzyszy nurkowaniu na dużych głębokościach lub lądowaniu samolotu. Objaw ten ustaje samoczynnie i może być dodatkowo łagodzony np. przez picie wody. Gdy zadane wartości zostaną osiągnięte, drzwi prowadzące do komory właściwej zwalniają się i użytkownik kapsuły może rozpocząć sesję tlenoterapii.
Podczas kompresji śluza wypełnia się powietrzem z komory docelowej. W czasie dekompresji natomiast powietrze ze śluzy wypuszczane jest na zewnątrz kapsuły. Inicjację obu tych procesów zleca się za pomocą aparatury, która dodatkowo pełni funkcję kontrolną (na bieżąco weryfikowane są bowiem wszystkie najważniejsze parametry).
Wnętrze komory normobarycznej, a w zasadzie zbiornika właściwego, ma formę nowoczesnej przestrzeni użytkowej – znajdują się w niej meble oraz sprzęty umożliwiające np. pracę przy komputerze czy zwykły relaks w wygodnym fotelu. Produkowane przez NormoSpace kapsuły przypominają wręcz małe mieszkania – wyposażone są dodatkowo w sypialnie, toalety, minibarki/aneksy kuchenne oraz w wysokiej jakości sprzęty audio/wideo.
Komora normobaryczna – warunki wewnątrz
Komory są bardzo wygodne w użytkowaniu, ponieważ użytkownik sam, za pomocą panelu sterowniczego określa, w jakich konkretnie warunkach chce przebywać. Aparatura pozwala na ustawienie następujących parametrów:
- ciśnienie od 0 do 500 mbar,
- temperatura od 16 do 24 stopni Celsjusza,
- wilgotność od 40 do 60 procent,
- tlen od 21 do 23,5 procent objętościowo, czyli do 35 procent przeliczeniowo,
- dwutlenek węgla od 0,05 do 2 procent objętościowo, czyli do 3 procent przeliczeniowo,
- element dodatkowy stanowi wodór, jaki dostarcza się poprzez picie wody redox. Określana często wodą wodorową, zawiera dodatkowe molekuły wodoru pod postacią gazu.
Materiały udostępnione dzięki uprzejmości: